In samen werking met het OM schreef ik dit Audio Poem. Eentje waar ik erg trots op ben.

Woorden en muziek; Erwin Steijlen Beeld: Ties de Jong (werkzaam bij OM)

Regels

2,5 miljoen jaar lang leefden we gelukkig en vrij
Eén met de natuur en taal hoefde er niet bij
We deden het best goed met louter klanken, beelden en symbolen
Dezelfde die ook nu nog onze dromen vormen
Een oase van rust moet het zijn geweest
De vogels horen zingen, het kabbelende water van een beek
De wind waaiend door de bomen en niemand druk pratend om je heen.
Alles in dienst van leven en niets hoeven verdedigen
omdat alles van iedereen was

Een samenleving zijn mensen in sociale interactie
Een maatschappij voegt er regels bij.
Maar, wanneer worden regels ook mijn doel?
Ik zing het volkslied niet omdat ik moet, maar omdat ik me ermee verbonden voel
Het zijn hogere waarden die mij raken en me trots maken
Ik schaar me achter een verhaal waarin ik mezelf herken
Door te geloven dat ik er onderdeel van ben

Recht Staat
Ik hand haaf, Ik hand haaf
Ben ik oprecht? Ben ik recht door zee
Hoe blijf ik mens in dit systeem? (Recht staat..Hand haaf…)

Bivakmutsen die confrontatie zoeken
Brandweerlieden bekogeld met vuurwerk
Hulpdiensten in gevecht
Is dit een film of is dit echt?

Alcohol en drugs leggen bloot want het verschil is groot
in door onbegrip gescheiden groepen.
De een herkent zich niet meer in de ander
en wat overblijft is op straat je ongenoegen roepen

Ons mens zijn diep verstopt want alle frustraties opgekropt
Ze vormen een schild hard als steen
en het is dat moment, dat menselijkheid en empathie verdween-

Een wereld waar geld de drijfveer is
Waar criminelen vanuit de cel hun imperium runnen
en bedrijven hun afval dumpen kunnen
Waar meedoen betekent rennen naar een onhaalbare finishlijn
Waar winnaars uiteindelijk ook verliezers zijn

(Euro …) We vragen het ons af in koor
Is dit de samenleving waar ik bij hoor?

Recht Staat
Ik hand haaf, ik hand haaf
Ben ik oprecht? Ben ik recht door zee
Hoe blijf ik mens in dit systeem?

Recht Staat gitaarsolo
Heb ik het recht? Zeg ik ja of nee?
Doe ik aan de regels mee?

Bieden woorden ons antwoorden?
Het is toch de symboliek van de samenleving die ons raakt en ons verbindt?
Die inspireert en motiveert, die ons over een hoger doel leert.
Het zijn verhalen die ons richting en hoop geven naar de nieuwe dag van morgen
Dat is de reden dat niet woorden, maar symbolen onze dromen vormen

Kunnen we de ‘regels’ inspirerend maken?
Nieuwe oplossingen vinden door werelden te verbinden
Gaat dit ons brengen wat we zoeken misschien?
Soms moet je eerst geloven voordat je kunt zien

Solo

Soms moet je eerst geloven voordat je kunt zien

Kunnen we regels als vrijheid zien misschien?